چو رستم

چو رستم به وبلاگ آجر نظر

نمود ایچ نامد ز یاران خبر

شده در هوا همچو دود سپند

تو گویی که در گل فرو رفته‌اند

دو هفته، سه هفته ندادند پست

نظر هم ندادند یاران درست

به نزد همه هست یارانه پس

چرا نامده در بلاگ ایچ کس

در اندیشه بود او که آمد خبر

فتادند یاران تو در خطر

یکی اهرمن هست در عصر کام...

پیوتر که افکند آنان به دام

بپرسید رستم که آن دیو کیست؟

بگفتند آن دیوِ بد تنبلی است

به بند اندر آورده مرتض کنون

فشین و مجی هم به حبس اندرون

بغرید رستم بسان پلنگ

که با تنبلی بایدم کرد جنگ

همی پست خواهم نمودن چو شیر

که گردند یاران من هم دلیر

دو سه پست شیرین دو سه شعر تر

به جادوی آن دیو دارد اثر

فرستاد پستی نبود ایچ سود

ز پستی دگر نیز سودی نبود

دو سه پست بر آن فزون کرد و باز

نیامد ز یاران بخاری فراز

به خود گفت رستم که این بار اگر

نبینم ز یاران خویشم اثر ...

دیگه حسش رو نداشتم که این شعر رو ادامه بدم. تا همینجا برای منظور من کافیه