گلستانه ای دیگر

غالب این متن پیش از پست مجی نوشته شده است بنابراین مضمون آن همان پست نفرستادن است گر چه مجی ترک عادت کرده اما نوشته قبلی را محض انبساط خاطر میفرستم

یکی هرگز پستی ندادی و به ماهی نظری فرستادی. صاحبدلی گفتش:
پستی ندهی که خاطری شاد شود
یا لااقل این بلاگ آباد شود
کامنت بده اقلکا در ذهنت
یک ذره تحرکات ایجاد شود

مجی را سرماخوردگی ای مختصر پدید آمد گفتندش دعایی مر دوستان را بکن تا به برکت انفاس آنان، آب بینی ات بند آید یا پستی بفرست بود که عطسه ات نیاید گفتا دعا خواهم نمودن که آب بینی ظاهری کریه دارد. صاحبدلی گفت دعایش از آن رو اختیار آمد که کنار آن کاسبی ممکن است و با نوشتن نه.
جانب یاران ندارد هیچ میل    پست او باشد ستاره سهیل
در مثل کبریت احمر نادر است     دست آن را در نظر از پشت بست

فشن را گفتند از خود کم پست تر دیده ای یا شنیده ای گفت آری روزی پستی فرستاده بودم وبلاگ آجر را. پس به حاجتی بیرون رفتم. مجی را دیدم پشته ای پول فراهم آورده و تراول گرد کرده. گفتمش به آجر نیایی که بعد سالی پستی فرستاده ام. سر بلند کرد و گفت:
گر چه وبلاگ جای احباب است
فکر نان کن که خربزه آب است
جمله ملت به فکر کاسبی اند
تو رها کن o را که او خواب است
leave کن این friendبازی را
core این life،؛ money و job است