فقط سه امتیاز با ارزش

برد تیم ملی ملی برای من همیشه خوشحال کننده است و تا حالا حتی در بدترین شرایط سیاسی هم در دلم موفقیت یا عدم موفقیتش را به مسائل سیاسی پیوند نزدم. برایم فرق نمی کند در چه دولتی و سیستمی است از انجا که فوتبال و ایران را دوست دارم از موفقیت تیم ملی همیشه خوشحال میشم. دیروز بازی تیم ملی را دیدم. بازی بسیار سخت و نفس گیری بود. تیم ملی در زمین خودی و در حضور ۱۰۰ هزار تماشاگر نیمه اول را در لاک دفاعی بود و دو بار تیر دروازه ما لرزید و با خوش شانسی توپها گل نشد. کره یه سر و گردن از ما بالاتر بود و اعتماد بنفس را می شد به وضوح در ساق پای بازیکنان کره ای دید و استرس را در بین بازیکنان ما. و البته کره ای ها هم نقطه ضعف ما را پیدا کرده بودند و انگار قصد داشتند مختصر و مفید و با صرف کمترین هزینه و با ضربات ایستگاهی و توپ های بلند دروازه ما را باز کنند و انصافا هر بار بازیکنان ما حتی در میانه زمین خطا می کردند من احساس خطر می کردم. دفاع ضعیف روی توپهای ارسالی و ضعف مفرط رحمتی در خروج از دروازه بارها دروازه ما را تا آستانه فروپاشی پیش برد اما خوشبختانه همه چیز در نیمه اول به خیر گذشت و با یه نیم نفس راحتی به نیمه دوم رفتیم. اما نیمه دوم هم آش و کاسه همان بود که نیمه اول. محمد نوری و شجاعی بسیار ضعفیف بودند و تعجب می کنم چرا کیروش این ضعف مفرط را ندید. شجاعی فقط ادای بازیکن را در می آورد و غیر از اعتراض به داور و خطا کاری انجام نمی داد و دست آخر هم اخراج شد و به همه حاضران در ورزشگاه و بینندگان تلویزیونی شوک وارد کرد. از اینجا بود که کارلوس کیروش دست به کار شد و در اقدامی کم سابقه از کنار زمین و برای تحت تاثیر قرار دادن داور مسابقه با بازیکنان حریف درگیری لفظی ایجاد کرد و قصد داشت از طریق جنگ روانی داور مسابقه و بازیکنان حریف را تحت تاثیر قرار دهد تا لااقل اگر از نظر تاکتیکی درون زمین حرفی برای گفتن مقابل تنها تاکتیک کره ای ها ندارد، در این زمینه از تاکتیک های متنوعی که حاصل سال ها تجربه است، استفاده کند!

تاکتیک های کیروش :

-درگیری لفظی با بازیکنان حریف به قصد عصبی کردن آنها

- اتلاف وقت از طریق کشاندن داور مسابقه به کنار خط برای آرام کردن او

- اعتراض بی مورد به داور در جایی که خطای فاحشی از سوی داور صورت نگرفت

-تشویق بازیکنان به صورت غیرمستقیم به اتلاف وقت

البته از حق نگذریم که تیم ما در مقابل کره جنوبی داشت بازی می کرد و ده نفره شدن اون هم در مقابل تیمی که در کل بازی سرتر بود خیلی سخت بود. بازیکنان ما در یک غافلگیری موفق شدند گل خوبی به کره ای ها روی هوش و موقعیت شناسی نکونام بزنند. درست از ثانیه بعد از گل به اقرار خود نکونام شادی مفصل بعد از گل برای اتلاف وقت بود و هر از چند دقیقه یک بار بازیکنان ما بیخود خود را به زمین می زدند و بارها وقت بازی را تلف کردند تا نسخه فارسی تاکتیک اتلاف وقت مشهور به عربی را هم در حضور ۱۰۰ هزار تماشاگر رونمایی کنیم. من که موفقیت تیم ملی را خیلی دوست دارم از این حرکات حالم به هم خورد. دیگه حق نداریم عربها را به خاطر اتلاف وقت محکوم کنیم. برد به قیمت بازی ناجوانمردانه خوب نیست. البته ناجوانمردانه از نوع ضد فوتبال. اینقد وقت تلف کردیم و کارلوس اعتراض کرد تا بازی تمام شد و کره ای های بهت زده با ۱۱ نفر در دیگ جوشان آزادی قافیه را باختند. از حق نگذریم تاکتیک کیروش خوب جواب داد دیگه! بردیم دیگه اما هیچ چیز از واقعیت فوتبال ما را این برد عوض نکرد.

از بازی قوچان نژاد و دژاگه خیلی خوشم اومد. گوجی بازیکن خیلی خوبی است و با اعتماد بنفس و چالاک بود. آینده خیلی خوبی داره . سرعت و تکنیک و جنگندگی داره. از این بابت به کیروش واقعا تبریک می گم که انتخابش کرد. دژاگه عالی بود و یک تنه در مقابل کره ای ها ایستاد. نکو هم علی رغم بازیهای بسیار ضعیف باشگاهی دیشب شب خوبی را پشت سر گذاشت و باگل زیباش بازی خوب خودش را تکمیل کرد.

ما فقط بازی را بردیم اما فقط بردیم و عایدی ما از این بازی سه امتیاز باارزش و تجربه موفق اتلاف وقت برای حفظ نتیجه بود. باز گلی به جمال برادران عربمون که یک تاکتیک کهنه و سنتی را به ما آموزش دادن تا در مواقع لزوم استفاده کنیم... انجا که کم میاریم