برای مج

چند هفته قبل هم من و هم مجی دنداندرد داشتیم از آن من خوب شد موقتا ولی از آن او را نمی دانم این شعر را به او تقدیم میکنم 

چرا دندان او مهمان درد است

به جنگ من بیاید گر که مرد است

کجا پوسیدگی دارد شهامت

بجنگد با مجیّ سروقامت

چو دید او مهربان است و فتاده

کند پوسیدگی سوءاستفاده

زند بر ریشه دندان او زخم

که تا گردد رخ زیباش پر اخم

نمی‌داند که آن سینه فراخ است

از این رو منتظر از بهر آخ است

به گور اما بَرَد آن آرزو را

که زور مِی شکسته آن سبو را

کجا ترسد ز طوفان مرغ آبی

کسی در او نبیند اضطرابی

الا پوسیدگی‌ها پیش آیید

و سرویس آن فک و دندان نمایید

ولیکن نشنوید از او شکایت

که آرامش به او گشته عنایت

همیشه صبر و طاقت کرده پیشه

نکنده هیچ دندانی ز ریشه

بپوسد گر مجی را فک و دندان

دوباره بینیش خوشحال و خندان

دوا دارد ولی کِی فکر داء است

شعارش البلاءُ لِلوِلاء است

کجا دندانپزشکی دیده او را

که می‌گیرند آنها پول زورا

ز بوق سگ روی تا شب سر کار

به یک دندان دهی آن را به یک‌بار

کنی یک جای خود یک ماه پاره

شود یک ساعته دود و چه چاره

زبان زحمت کشد یک ماه و دندان

به بادش می‌دهد ای دوست یک آن

دهی چون پول به دندان‌پزشکان

چکد چون سیل از چشمت سرشکان

ز یک دندان‌پزشکی مدتی پیش

(نه بر سر مو بدش نه بر رخش ریش)

بپرسیدم که دندانم چه مقدار

هزینه دارد این را گو به یک بار

بگفتا گر بگویم قیمتش را

تو سکته می‌کنی یا اینکه غش را

بیا کم‌کم ز تو اجرت ستانم

و همراهی نمایم تا توانم

برفتم لیک برگشتی نکردم

تحمل کردم ای مج چون تو دردم