اعتراض از خلاف آمد

احتمالاً نام گروه فِمِن را شنیده‌اید. حرکتی که از اوکراین شروع شده و البته تنها به حقوق زنان مربوط نمی‌شود و عرصه‌های دیگری را هم در بر می‌گیرد. در این حرکتِ اعتراضی، زنانْ بدون لباسِ بالاتنه در مجامع عمومی ظاهر می‌شوند. حرکت‌های مشابهی هم از برخی صادر شده است که در آن بیشتر مخالفت با حجاب مد نظر بوده و گاه با برهنگی کامل همراه است. در‌ واقع گویی گروه فمن می‌کوشد از این طریق جلب توجه کند که البته تا حدی موفق هم بوده است. بی‌تردید همه این نوع حرکتها به این گروه مربوط نمی‌شود ولی من همه را ذیل یک مجموعه می‌بینم؛ از باب استفاده ابزاری از بدن خود. اما آیا آنها دقیقا راه عکس را نمی‌روند؟ مانند آنکه کسی در قزوین شلوارش را پایین بکشد و خم بشود و بگوید این حرکتی اعتراضی علیه قزوینی‌هاست!

این نوع جلب توجه کردن را از دو جنبه می‌توان دید؛ یکی اینکه چون غریب است جلب توجه می‌کند مانند اینکه مردی با دامن به خیابان برود و‌ شاید فِمِن‌ها دوست داشته باشند جلب توجه مردم را از این جنبه بدانند. اما جنبه دیگر جلب توجه جسنی است و به نظرِ من خالی از قوت نیست که این جنبه را بر جنبه قبلی برتری بدهیم.
این اتفاق اکنون دارد به همه جا گسترش می‌یابد برهنگی دختر مصریِ مشهور و اتفاق روزهای اخیر که تعدادی دانشجوی مجاری در اعتراض به قوانین پوشش در دانشگها‌های آن کشور کاملا برهنه بر سر کلاس حاضر شدند از این قبیل است.
برخی از هموطنان ما هم در سالیانِ اخیر، تصاویر و ویدئوهایی از این نوع از خود منتشر کرده‌اند البته منظورم آن بازیگر مشهور نیست زیرا او اساسا منکر هر گونه پشتوانه اعتراضی برای عمل خود است.
به نظر من نفی عنصر جسنیِ قضیه، نوعی خودفریبی است فریبی که پشتِ نقابِ اعتراض مخفی شده است. این نگاه فعلی من به این قضیه است. البته اگر گروه فمن برهنه کردنِ پایین‌تنه را هم به برهنگی بالاتنه اضافه کنند شاید نظرم کمی مثبت بشود!