سفرنامه

از در که وارد شدم از دیدنِ فضای داخلی آنجا غافلگیر شدم. از چند پله که با فرش‌های قرمز زیبایی مفروش شده بود پایین رفتم. با اینکه پنجره‌ها در ارتفاع قرار گرفته بودند اما محیط نور کافی داشت. این مخصوصا به نفع گل‌های فراوانی بود که زیر پنجره‌ها و دور فضا را گرفته بودند ذوق خوبی در انتخاب گل‌ها دیده می‌شد مخصوصا گل‌های رونده‌ای که فضای سبز را به مرکز این فضا هم انتقال می‌دادند. همه جا فرش بود و همه جا می‌توانستی بنشینی بر خلاف انتظار، بوی خوشی در محیط بود. در کل آنقدر محیطِ دلچسبی بود که حتی می‌توانستی در آنجا سفره بیندازی و غذا بخوری. من تا آن موقع دستشویی به این تمیزی و دل‌بازی ندیده بودم. حقیقتا به هیأت امنای آن امامزاده باید تبریک گفت.

این گزارش دیدار من از دستشوییِ یکی از امام‌زاده‌های یکی از شهرهای مجاور بود.