بلم
سه شنبه, ۱ بهمن ۱۳۹۲، ۰۸:۵۴ ب.ظ
دو سه روز پیش از این شنونده سخنان فشن در باب تلاش و پشتکار بودم و صد البته ملامت من به جهت رخوت و سستی. به این مناسبت شعری آماده کردهام که به او تقدیم میکنم:
بِلَم فشن که لمیدن نهایتِ حال است
و آفتش فقط این احتیاجِ به مال است
به کار هر که کند توصیه، رهایش کن
بدان که قصد وی از این نصیحت اغفال است
کسی ز کار چگونه رسد به توفیقی؟
چو پیشرفت به پارتی خوب و اقبال است
همیشه چوب توی آستین آن کس رفت
که پشتکار نشان داد و فرز و فعال است
بیا و کار خود افکن به لحظه آخر
که راه و رسم بزرگان همیشه اهمال است
ز مرغ خانگی ای دوست تنبلی آموز
نمیپرد به هوا گر چه صاحب بال است
«نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر»
بِلَم فشن که لمیدن نهایت حال است
- ۹۲/۱۱/۰۱