نیمه‌پست

مشغول در کردن شعری در وصف وعده‌های مجی بودم که در کامنتش نوشت که متن اپساتش آماده است!!! این سبب شد تا دیگر نتوانم شعر را ادامه بدهم، ولی گفتم بد نیست همان سه بیت مسرود را بپستم.

تقدیم به مجی:

اگر چه وعدۀ تو سخت سست‌بنیاد است

دلم به وعدۀ توخالیِ تو هم شاد است

امید بسته‌ام ای مج به پست آینده

ولی به تجربه دانم که باز بر باد است

به وصل وعدۀ شیرینِ تو کسی نرسد

به غیر خسرو و نام حقیر فرهاد است