مشاعرات پیامکی با حکیم 3

مجی این رباعی قدیمی! خود را برای تبریک نوروز 92 به حکیم پیامک نمود:

از راه رسید باد نوروز و بهار

در سال جدید همچو دیرینه‌ی پار

صد ساله اگر شوی وگر یک ساله

هر سال همین کاسه و آش است به بار

 

حکیم در پاسخ سه رباعی پی‌درپی سرود:

هم‌قافیه است عید و امّید و مجید

با این سه توان رباعی آورد پدید

لیکن غزلی برای تو می‌گفتم

گر بود تو را حمید و ناهید و سعید

.....

انگار که شعر من تو را جذب نکرد

یا این‌که دل تو را بیاورد به درد

گر دوست نداری ای مجی دختر را

چنگیز بیار و دخترک را کن طرد

.....

تبریک من ای مجید شوخی بوده

ای دوست مرنج زان سخن بیهوده

امّید که سال نو به شادی گذرد

وز هر چه غم است فارغ و آسوده

 

مجی:

ای شعر ترت برده مرا هوش از سر

ناهید ز تو؛ امید ما را همسر!

اینک غزلی سرا که این زوج سعید

آرند حمیده یا حمید دختر یا پسر!

.....

چنگیز اگر بیاورم قافیه تنگ

می‌گردد و بایدت شدن سوی جفنگ

فرشید و نوید یا که جمشید و فرید

این چار ز تو ز من غزل رنگارنگ!

 

حکیم:

از همچو تویی هر آن‌که آید به وجود

بس مفتخر است جنس او هر چه که بود

فرقی نبوَد میان دختر وَ پسر

فرشید و نوید و آمنه یا محمود!