مشاعرات پیامکی با حکیم 5

حکیم:

ای به تعطیلات هم افشانده نور

غایبی امّا هنوزی در حضور

قلب ما را پر نمایی از سرور

گر چه هستی ظاهراً در شهر دور

پشت آن آرامشت غوغا و شور

فاضل‌ای امّا کجا داری غرور

فضل تو را در نیابد چشم کور

ای تو همچون فیل و ما مانند مور

اندکی بر محضرت کردم عبور

مهر تو در سینه‌ام تا پای گور

سینه‌ات صافی به مانند بلور

نه چو من آلوده‌ی فسق و فجور

ای دل افسرده را تو جشن و سور

ای کلامت مایه‌ی وجد و سرور

خود بهشت‌ای تو چه خواهم قصر و حور

قافیه دیگر نیاید جز به زور!

[مجی در حال سفر بوده (تعطیلات نیمه‌ی خرداد 92) و شعری از او صادر نشده است!]