شعر نوروزیه ک‌ی عزیز

فشن در کامنت پست قبل بهاریه‌ی زیبایی از جناب ک گذاشتند که از چشم من دور ماند با تشکر از فشن این شعر را منتشر می‌کنم

بگو ای دل به دلداران بهار آمد بهار آمد

به یاران وعده دیدار یار دوستدار آمد
چمن سر سبز و گل خندان و زیبا پونه وحشی
لب جوی و برگلشن، بنفشه بیشمار آمد
نسیمی می وزد در باغ و دارد بوی جانبخشی
تو گویی این شمیم تازه از کوی نگار آمد
برقص آمد میان برکه ها نیلو فر آبی
گل صد برگ زیر سایه سرو و چنار آمد
شقایق را ببین رخ سرخ ولب خندان و تن لرزان
نسیمش بوسه ای بخشید و او هم شرمسار آمد
تو گویی سرو دامادیست خوش قامت که می نازد
چمن هم نوعروسی که پر از نقش ونگار آمد
بزن مطرب نوایی خوش که دلشادم کنی امشب
بخند ای شمع، سودای تبسم های یار آمد
چه سری بوده در گلشن به مریم ها و نسرین ها
به سوسنها وسنبلها که بلبل بیقرارآمد
اگر گفتم سرودی خوش زهی بر حال شیدایی
وگر بد گفته باشم بر زبان بی اختیار آمد
مکن عیب من ای آوخ اگر نالم چو بلبلها
درون غنچه گلبرگ ترم خشکید وخار آمد