شعر زیبای ک‌ی عزیز در کامنت پست قبل

شعر کامرانِ عزیز در خاتمه کامنتهای پست قبل نشان داد که عیار شعر او چقدر بالاتر از اشعار ماست. فوق العاده زیبا بود، آن هم با قافیه‌ای که دیگر انتظار نداشتم به خوبی بتوان آن را توسعه داد چه برسد به توسعه‌ای چنین قدرتمند. بسیار از او سپاسگزارم و شعر او را در این پست بصورت مستقل می‌آورم، چون برتر از آن است که در کنار شعر من بنشیند:

از آن زمان که فشن هم جناب دکتر شد
ز دست بنده گریزان، چو ماهیان سُر شد
هم او که عفت و اخلاق روستایی داشت
ز عشوه ی دو سه لعبت، چه سُست عنصر شد
ندانمش چه هوایی درون سر افتاد
که باز فرق تُنُک وار او، ز مو پُر شد!!
خرید عینک ریبن، درید پیراهن
اسیر رنگ و کرم پودر و عود و کُندر شد
دگر کلاس فشن جان فراتر از اینهاست
بکوب بر سرم آجر که در غمش جرُ شد
چو گشت وقت تماشا و گاه حظِّ نظر
مثال دختر قاجار زیر چادر شد
فشن که تشنه ی دانش ، کر سیاست بود
نماد آیه ی "الهیٖٖکم التکاثر" شد!
منه به زخم جگر سوز دل حکیما دست
که مثل قوطی نوشابه ای، از او غُر شد

ضمنا مدح من مر فشن را، با توجه به سابقه گذشته اوست و از تحولات اخیر او بی‌اطلاعم، از این جهت اگر در وصف او اغراقی شده به حساب کم‌اطلاعی من بگذارید. از ک‌ی عزیز هم به جهت اطلاع‌رسانی، آگاهی‌بخشی‌، تنویر افکار و باز کردن چشم دوستان ممنونم