آنچه بر سر برزیل آمد

امشب نیلسون در برنامه ویژه جام جهانی از مربی‌اش نقل کرد که نیمی که یک گل می‌خورد احتمال اینکه گل دوم را هم بخورد بیشتر از آن است که مساوی کند. امشب من پیش بینی نتیجه پنج بر صفر به نفع آلمان را کرده بودم ولی الان که این را می‌نویسم هفت بر یک به نفع آلمان است یعنی حتی بدتر از پیش بینی بدبینانه من.
حرف نیلسون بسیار عمیق بود و درسهای بسیاری از آن می‌توان گفت. واقعا شکست پشت شکست راحت‌تر اتفاق می‌افتد تا جبران آن.

نکته جالب در انتهای این بازی این بود که آلمانیها شادیشان را کنترل کردند شاید اگر مثلا با نتیجه دو بر صفر می‌بردند شادی بیشتری از خود بروز می‌دادند ولی مصیبت حریف مقابل وقتی از یک حد بالاتر برود شادی جای خود را به دلسوزی می‌دهد. این نکته عجیبی است  واقعا گاهی وقتها مزه برد یک بر هیچ از برد ده بر هیچ بیشتر است، چون وقتی غرور حریف را در هم بشکنی، شادی تو هم تحت الشعاع سنگینی مصیبت حریف قرار می‌گیرد.

نکته آخر اینکه آیا آلمان باید پس از اطمینان به برد به زدن گل‌های مکرر ادامه می‌داد؟ تیمی بزرگ مانند برزیل که پرافتخارترین تیم ادوار جام جهانی بود در کشور خود و جلوی چشم طرفدارانش بازی می‌کرد آیا نمی‌شد بازی را اداره کرد تا مثلا با چهار گل اختلاف به پایان برسد؟ البته می‌دانم که از لحاظ فوتبالی این حرف خنده‌دار است اما یک چیزی هم با عنوان اخلاق پهلوانی وجود دارد که از قواعد متعارف پیروی نمی‌کند.

لازم نیست همیشه با تمام قوا بازی کنیم، مانند آنچهکه معمولا وقتی تیمی صعودش به مرحله بعدی مسجل می‌شود، اتفاق می‌افتد.