شاید تجربه‌ای مشترک :: خود نویسیم و خود خوانیم

شاید تجربه‌ای مشترک

جمعه, ۲۵ مهر ۱۳۹۳، ۰۲:۰۶ ب.ظ

از اولین زمان‌هایی که صاحب کامپیوترهای شخصی شدیم، یکی از تفریحات ما این بود که گه‌گاه تصویر صفحات دسکتاپ‌مان را عوض کنیم.

برای انتخاب این عکس‌ها دلایل مختلفی داشتیم. غالبا مناظر طبیعی زیبا را انتخاب می‌کردیم گاه تصاویر حیوانات زینت‌بخش دسکتاپ‌مان بودند و البته غالبا این شهامت را نداشتیم تا زیبایی‌های انسانی را پس‌زمینه مانیتورمان بکنیم.

دسکتاپ‌های من غالبا مناظر طبیعی بودند و در درجه دوم تصاویر حیوانات. گاهی اوقات هم تصاویر انتزاعی و یا کودکان را هم پس‌زمینه قرار داده‌ام.

این روزها دیگر خیلی حس و حال این کارها را ندارم، ولی هنوز تصاویر زیبا را دوست دارم و جذبم می‌کنند. الآن علاوه بر زیبایی به دنبال یک چیز خاص در آنها می‌گردم در پس‌زمینه‌هایی که شاید هیچوقت روی دسکتاپم قرار نگیرند ولی دیدنِ گاه‌گاه آنها به اندازه یک اپسیلون در دل من وجدی می‌آفریند.

می‌خواهم که گاه برای شما یک عکس بگذارم. دنبال تفسیر آن عکس‌ها هم نیستم. فقط می‌خواهم لحظاتی در دیدنِ زیبایی‌ها شریک هم باشیم.

۹۳/۰۷/۲۵

۲۵ مهر ۹۳ ، ۱۴:۱۳

دیگر امیدی به نظر مجی بر پست قبل نبود. البته عذرش موجه است

ای گرفته بلاگ از تو فروغ

سر تو از چه گشته باز شلوغ؟

۲۵ مهر ۹۳ ، ۲۲:۳۰

به نظرم یکی از زیبایی های نعمت رایانه همین امکان عکس گذاشتن روی دستکتاپ است. اون اوایل مثل دکی منم مناظر طبیعی می گذاشتم. اما به مرور زمان به سمت سوژه های شخصی رفتم و الان فرین عزیزم سوژه اصلی دستکتاپ گوشی، تبلت و لپ تاپم است.
این عکسی که گذاشتی از اون سوژه های رایج اولیه است که حقیقتا همیشه زیبا و تاثیرگذار است. من از طریق دکتر با سایت فتو.نت آشنا شدم حیف الان فیلتره. سایت فوق العاده ای است که بخش عمده عکس های طبیعت رو از اون می گرفتم.
یادش بخیر روزهای سروستان.

۲۶ مهر ۹۳ ، ۰۷:۳۷

ممنون فشن جان! البته می‌شد حدس زد که چه تصاویری بر روی دسکتاپ توست قاعدتا لذت دیدن تصویر فرزند بر دسکتاپ بیشتر از این مناظر طبیعی است.

اینکه من اکنون صفحات دسکتاپم را خالی می‌گذارم هم ربطی به تفکرات نیهیلیستی و پوچی و امثال آن ندارد. مشکل در اینجاست که نتبوک و تبلت من پردازنده ضعیفی دارند و گذاشتن تصویری در پس‌زمینه به کندی آنها می‌انجامد.

شاد باشی

هست نتبوک من ای مشتی ضعیف

همچنین سی‌پی‌یوی تبلت ضعیف

کندی آن دو مرا ای دوست کشت

هر دو را تشبیه کن به لاک‌پشت

۲۶ مهر ۹۳ ، ۲۲:۵۳

شرمنده به خاطر تأخیر طولانی. پست قبلی مثل قبلی‌هایش خیلی جذّاب و زیبا بود، مخصوصاً طنزی که در قسمت مربوط به پشه آوردی خیلی بامزه بود (تشرّف به مقام رضا!)
این پست هم خاطره‌انگیزناک بود! عکس دسکتاپ‌های من هم که دیگه معلومه! مثل افشین عزیز.
البتّه ویندوز 7 این امکان رو در خودش داره که یه پوشه عکس انتخاب کنی و تصاویر رو به نوبت و خودکارانه! عوض کنه و این خیلی خوبه.
این دو تا آهو هم خیلی ناز و خوشگل‌اند.
حالا چرا صفحات دسکتاپ رو خالی می‌گذاری؟! ربطی به تفکّرات نیهیلیستی و پوچی و اینا که نداره؟!!

۲۷ مهر ۹۳ ، ۰۹:۵۵

قربانت مجی جان! من که در کامنت خودم نوشتم که نگذاشتن والپیپر ربطی به تفکرات پوچ گرایانه ندارد ولی ظاهرا فرصت خواندنش را نداشتی!
در هر حال همین حضور چون برق و باد تو هم ما را غنیمت است
گل‏حضوری ز گلستان مجی ما را بس!

خود نویسیم و خود خوانیم

خود نویسیم و خود خوانیم

شاید تجربه‌ای مشترک

نظرات (۵)