امروز مایلی کهن را با دستبند به زندان بردند. من از جزئیات پرونده آگاهی ندارم، تنها چیزی که فعلا می‌دانم این است که ایشان به چهار ماه حبس محکوم شده‌اند.
با توجه به شهرت و اعتبارِ طرفین دعوی، می‌توان به صحت رویه قضایی نگاه مثبت داشت و به علی دایی حق داد. او شکایتی را طرح کرده و دادگاه به نفع او حکم داده است. البته می‌گویند در عفو لذتی است که در انتقام نیست، با این حال دایی حق دارد که از شکایت خود صرف نظر نکند.
اما مایلی‌کهن اگر توهینی کرده و یا اتهامی زده که نمی‌تواند آن را اثبات کند، قانونا باید تاوان آن را پس بدهد. اگر چنین نشود دیگر سنگ روی سنگ بند نخواهد شد و تنور اتهام‌زدن‌های بی‌رویه گرم خواهد شد.
فشن می‌داند که من چندان از دایی خوشم نمی‌آید و اتفاقا تیم ملی محبوب من همان تیم ملی مایلی‌کهن است و بعد از آن به جز مواردی استثنایِ خلافِ قاعده، از تیم ملی راضی نبوده‌ام، با این حال شیوه انتقاد ایشان را نمی‌پسندم. با آنکه قلبا قبول دارم که فوتبال ما فاسد است و جسته و گریخته مطالبی هم در این‌باره شنیده‌ام و خوانده‌ام، اما معتقدم اگر کسی قصد انتقاد یا وارد کردن اتهامی دارد، باید با دست پر وارد شود و ضمنا از ادبیات محترمانه‌تری استفاده کند.
نکتۀ منفی‌ای که امروز در عکس‌ها دیدم، زدن دستبند به دستان مایلی کهن است که من ضرورتش را نفهمیدم. قاعدتا او قصد فرار نداشته است و بلکه خود با اشتیاق به سوی زندان می‌رود. این حرکت آن مأمور، برای دایی گران تمام خواهد شد حتی اگر حق با او باشد و افاده نوعی مظلومیت برای مایلی کهن خواهد کرد. حتی اگر به فرض هم خود مایلی کهن برای زیاد کردنِ پیاز داغ داستان، از مأمور خواسته باشد که از دستبند استفاده کند، او نباید می‌پذیرفت.
با سپاس از فشن عزیز، دیدگاه او را که تکمله‌ای است بر این پست، اضافه می‌کنم:
تو این مملکت انگار همه چیز داره برعکس میشه. منم از روش و منش علی دایی اصلا خوشم نمیاد و فکر می کنم یه آدم تمامیت خواه منفعت طلب و خودخواه است اما در ماجرای اخیر دایی در چندین مورد با اتهاماتی از طرف مایلی مواجه شد که اثبات نشدند. یکی دو بار دایی گذشت کرد اما مایلی کهن که من فکر می کنم دچار بیماری روانی است و تعادل روانی اش را از دست داده، هر بار موضوع جدیدی را مطرح کرده و در دادگاه نتوانسته ان را اثبات کند. الان هم که به حکم قانون محکوم شده، با مظلوم نمایی و شانتاژ قیافه حق به جانب می گیرد که من می روم به زندان و حتی خودش با اصرار از از اون سرباز می خواست که به او دست بند بزند. معمولا به حکم قانون هر کس جرمی مرتکب شد باید شرمنده و سر به زیر باشد و اصلا زندان مکانی برای اصلاح مجرم است. آقای مایلی کهن سعی دارد با جریان سازی خودش را در موضوع حق به جانب قرار دهد و علی دایی را در نزد افکار عمومی خراب کند.
اینجا که دیگه زمین فوتبال و روزنامه نیست که داور و عوامل پشت پرده و غیره و ذالک را وسیله قرار بدیم. ایشان جرمی را مرتکب شده و به خاطر ایراد اتهام ناروا باید به زندان برود و از این بابت باید شرمنده باشد. مگر مایلی کهن با اینهمه افرادی که روزانه به زندان می روند چه فرقی دارد که با پررویی تمام و بدون اظهار پشیمانی و انگار با افتخار دارد به زندان می رود؟! متاسفانه بعضی از ورزشکاران هم با مایلی همصدا شدند و این وسط دایی را متهم می کنند که رضایت نمی دهد و ...
بازم می گم من اصلا از نظر شخصیتی و رفتاری علی دایی را قبول ندارم و البته فکر نمی کنم مربی به درد بخوری باشد. با این حال مایلی کهن را در یک بعد صاحب حق می دانم فکر می کنم ایشان به علت از دست دادن تعادل روانی اختیار کلام خودش را ندارد و قاضی باید با استناد به این حالت روانی حکم محجوریت به ایشان می داد و از اتهام دروغگویی تبرئه می شد.
من با فشن جان درباره همه چیز توافق دارم مگر در مسأله محجوریتِ مایلی کهن که نه اصلش را قبول دارم و نه املایش را. البته املای تبرئه را هم قبول نداشتم که اصلاحش کردم. نکته جالب این است که همه فوتبالیست‌ها علیه این اتفاق به پا خاسته‌اند عده‌ای دایی را مجکوم می‌کنند و عده‌ای به زندان انداختن او مر مایلی را. گویی مایلی کهن این وسط گناهی ندارد!
از فشن بخاطر فعالیتهای اخیرش در امر نظردهی ممنونم
این لینک را هم در ارتباط با این مطلب ببینید
