تلخی کلام اباذری

امروز داشتم به دنبال یکی از نوشته‌هایم می‌گشتم متنی بود که چند روزِ پس از تشییع مرحوم پاشایی نوشته بودم در بررسی و نقد این اتفاق. البته من انتظار چنین هیجان زیادی را از طرف مردم نداشتم، ولی چنین تشییع و بزرگداشت عظیمی بعلاوه برخی از سوءاستفاده‌ها و ریاکاری‌های متعاقبِ آن سبب شد تا متنی انتقادی در این‌باره بنویسم و از این جوگیری ملی اظهار ناراحتی بکنم. در چند سایت هم کامنت‌هایی گذاشتم. مخصوصا از برخوردی که با یکی از هنرمندان شد و به جهت اینکه برخوردی عادی با این مسأله داشت به او توهین کردند بسیار ناراحت شدم.

آن متن ناتمام ماند و به همین جهت پستش نکردم. می‌خواستم مفصل‌تر بنویسم که البته نشد و الآن هم می‌خواستم آن متن را پیدا و تکمیل کنم که ظاهرا مفقود شده است.

یادتان هست که هنگام فوت ایشان مطلبی نوشتم و یادی از او کردم بخاطر آن موسیقی محبوب چندماهه من؛ یعنی «نگران منی». آن موسیقی را دوست داشتم و دارم به جهت آنکه بر خلاف دیگر ترانه‌های آب‌دوغ‌خیاری که به عشق آبکی می‌پرداختند این یکی از خدا حرف می‌زد و مناجاتی در قالب ترانه بود. این کار را پسندیدم و اکنون هم می‌پسندم. خیلی تخصص موسیقیایی هم ندارم آنچه بیش از همه مرا جذب کرد شعرش بود که البته صدای محزونِ مرحوم پاشایی هم در جذابیتِ آن بی‌تأثیر نبود. شعر آن علاوه بر محتوای خوب، از سبکی مشابه با بحر طویل برخوردار بود که محبوب من است و من ضرب تکرار شونده فَعَلُن فَعَلُن را در این شعر می‌پسندیدم. همان موقع هم گفتم که چیز دیگری از ایشان نشنیده‌ام با این حال بعدها که به برخی آثار ایشان گوش کردم با اشعار آن کنار نیامدم که البته طبیعی بود.

من به هیچ‌وجه قصد تعیین تکلیف برای مردم را ندارم اینکه می‌نویسم نظر شخصی من است اینکه آن تقدیر و تجلیل در حد ایشان نبود نه از طرف مردم و نه از طرف رسانه ملی که سوار این جو شد. در این مدت چیزهایی دیدم و شنیدم و خواندم که الآن مجال بیانش نیست.

آنکه دوباره مرا بر آن داشت که آن متن را تکمیل کنم (که نشد) سخنان اخیر آقای اباذری بود که در آن حملاتی به پدیده مرتضی پاشایی شده بود. من بخشی از سخنان ایشان را تند و بی‌پروا می‌دانم خشمی در این سخنان است که احتمال می‌دهم از سر درد است مخصوصا با آن اشاره‌ای که به «مستند ماهی‌ها در سکوت می‌میرند» می‌رود. با این حال از یک استاد دانشگاه انتظار خودداری بیشتری داشتم.

حتما سخنان ایشان را بخوانید گر چه من آدرسش را به ملاحظاتی نمی‌دهم.

من مستند ماهی‌ها را ندیده‌ام، البته رفتم که دانلودش بکنم ولی دیدم طاقت دیدن آن تلخی‌های قابل پیش‌بینی را ندارم مخصوصا وقتی می‌دانم که حتی مبلغ یکی از همین اختلاس‌های بزرگی که اتفاق می‌افتد می‌تواند کل آن استان را تکان دهد.