طوفان فشن

دأب این بلاگ این نبوده که از کنار حوادث خوب مهم، بدونِ شعر یا مدحی بگذرد. حضور فشن عزیز در برنامه اردیبهشت هم از این قاعده مستثنا نیست. با این که مدتی است در مودِ شعر گفتن نیستم، با خودم گفتم که

آب دریا را اگر نتوان کشید
هم به قدر تشنگی باید چشید

این شد که جسارت ورزیدم و مدحی برای فشن در کردم. عذر مرا در برخی ضعف‌هایش بپذیرید.

از دیدن برنامه تو شاد گشتم
گوینده تعبیر «او مای گاد» گشتم
از بس که گفتی حرفهای همدلانه
جوگیر گشتم، بنده هم معتاد گشتم
خجلت برم با دیدن استادی تو
از اینکه گویم بنده هم استاد گشتم
ای کاش من هم (آه) یک معتاد بودم
تا از نصیحت‌های تو ارشاد گشتم
بودم هوای مانده‌ای، در من دمیدی
از برکت طوفان تو من باد گشتم